"Hier is een pipo aan de macht. Een zekere Filip Watteeuw die voor het ene infarct na het andere zorgt." Met die woorden schoot schrijver Herman Brusselmans afgelopen weekend met scherp op de Gentse schepen van Mobiliteit. Die maakt volgens hem dat niemand nog met de auto kan buitenkomen. Je moet die auto volgens de man bijna in Flanders Expo parkeren als je in de stad woont. "Een ramp."

Brusselmans staat niet alleen. De afgelopen jaren bleek al vaker hoe de schepen Gent in twee kampen verdeelt. Het ene kamp vindt zijn plannen om de binnenstad autoluw te maken, prima, het andere vindt dat hij er te erg in doordraait. Zelf spreekt Watteeuw dat tegen. Hij is niet tegen de auto, zegt hij. "Ik ben vooral tegen gevaarlijke verkeerssituaties."

Watteeuw beet gisteren, na de uithaal van Brusselmans, van zich af. Hij zei begrip te hebben voor de automobilisten. "Het is normaal dat ze de vele wegenwerken en de lange wachttijden beu zijn. Maar er is beslist om te investeren in een beter bereikbaar en veiliger Gent. Daarom is het budget voor de wegenwerken opgetrokken. En daarom is er ook verkeershinder. Dat is vervelend, maar ook tijdelijk. In juli 2016 is het zwaarste achter de rug. Op de lange termijn worden we hier beter van."

Politieke diesel

Dat Mobiliteit een gevoelig domein is, wist Watteeuw goed. Hij verdiept er zich al meer dan twintig jaar in. In 1995 studeerde hij af als master Stedenbouw en Ruimtelijke Ordening. De titel van zijn thesis luidde Kansen en mogelijkheden voor duurzame mobiliteit in Gent.

Watteeuw noemt zichzelf een politieke diesel. Hij kwam langzaam op gang. Eerst in zijn geboortedorp Moorslede, in West-Vlaanderen, door een afdeling van Agalev mee op te richten. In Gent werd hij begin 2000 gemeenteraadslid voor Groen, en kort daarna ook fractievoorzitter. Na de gemeenteraadsverkiezingen in 2012, werd hij, voor het kartel sp.a-Groen, aangeduid als schepen voor Mobiliteit en Openbare Werken. "Die job is mij op het lijf geschreven", was zijn reactie.

De job betekende ook zijn afscheid in het Vlaams Parlement. Minister-president Kris Peeters (CD&V) gaf hem bij dat vertrek een paraplu cadeau. "Om open te trekken, wanneer het in Gent moeilijk gaat", klonk het. "Dan kun je zeggen dat het de schuld is van de Vlaamse regering."

Hoewel Watteeuw naar eigen zeggen niet zo'n parapluutjesman is, wordt hem wel verweten zijn paraplu regelmatig open te trekken. Zo liet hij gisteren nog aan een misnoegde Gentenaar weten dat de hinderlijke werken in Gent niet allemaal stadswerken zijn. "Ook het Agentschap Wegen en Verkeer, De Lijn, Waterwegen en Zeekanaal, Infrabel voeren werken uit. En dan zijn er ook nog Farys, Eandis, Telenet, Belgacom, Aquafin..."

Doodsbedreiging

Elke Decruynaere, die met hem het kartel sp.a-Groen mee vormde in Gent, wuift de kritiek van de hand. Ze noemt Watteeuw een heel harde werker. Een pragmaticus ook.

"Hij heeft met zijn mobiliteitsplan, dat de Gentse binnenstad ingrijpend moet veranderen, een heel duidelijke visie en blijft, heel nuchter, stappen in die richting zetten."

Dat mobiliteitsplan krijgt een brede steun, benadrukt burgemeester Daniël Termont (sp.a). "Het is niet eerlijk om daarna voortdurend de zwartepiet naar hem door te schuiven. De meerderheid heeft dit beleid goedgekeurd. Je kunt geen omelet bakken zonder eieren te breken."

Termont wijst er ook op dat Watteeuws voorgangers het nog erger te verduren hadden. Toen in 1996 toenmalig schepen van Verkeersplanning Sas van Rouveroij (Open Vld) met zijn mobiliteitsplan van het historische hart de grootste voetgangerszone van het land wilde maken, werd hij, net als toenmalig burgemeester Frank Beke (sp.a) maandenlang met de dood bedreigd, met kogelvrije vesten en politiebescherming tot gevolg.

Ook de oppositie is niet louter negatief. Zelfs uit de mond van Siegfried Bracke (N-VA), die regelmatig met Watteeuw in de clinch ligt, klinkt lof. "Hij is een getalenteerd man, bekwaam ook." Bracke ziet wel een probleem, en dat is dat Watteeuw vooral gezien wordt als een vertegenwoordiger van oud-Groen. "Daarmee bedoel ik een Groen dat vooral aandacht heeft voor ecologie, eerder dan voor economie. Dat wringt bij de jonge garde, de jonge Groenen. Die leven niet meer in een tijd waar de brandnetelsoep elke dag moet klaarstaan."

Gevraagd aan Watteeuw wat al die kritiek met hem doet, zegt hij die te kunnen plaatsen. "Als er nu niet wordt ingegrepen, dan zit de binnenstad straks immers helemaal vast." Watteeuw wil ook helemaal niet voor de makkelijke weg kiezen. "Ik zou gewoon af en toe een klein, mooi werkje kunnen laten uitvoeren. Zo eentje dat voor weinig hinder zorgt, en wat later dan het lintje komen doorknippen. Maar op die manier los je een fundamenteel probleem niet op. Gent staat in de Europese top tien van filegevoelige steden. Dat gegeven kun je niet onder de mat vegen."