Ik ben geboren op 10 september 1962 in Moorslede, het dorp waar 12 jaar eerder Flandrien Briek Schotte voor de tweede keer wereldkampioen werd. Jaren later zou ik er ook mijn eerste koersjes rijden. En beginnen lopen. Ivo Van Damme won op de Olympische Spelen ‘76 in Montréal twee zilveren medailles terwijl ik aan de televisie zat gekluisterd. Sindsdien is sport – en lopen in het bijzonder – niet meer uit mijn leven weg te denken.

Eind jaren ’70 werd de tijd getekend door de oliecrisis, werkloosheid en de Koude Oorlog. Veel mensen waren bang dat 'de bom' wel eens echt zou kunnen vallen. De rebelse en provocatieve punkbeweging was daar een reactie op. ‘London Calling’ van The Clash heb ik grijs gedraaid. Met heel wat gelijkgezinden trokken we naar Brussel om deel te nemen aan de Jongerenmars Voor Werk. Ik heb alle vredesbetogingen meegemaakt. Bijzonder indrukwekkend was dat. Al deze gebeurtenissen samen zorgden ervoor dat ik in de richting van de politiek gedreven werd.

Het zou nog tot 1987 duren alvorens ik echt politiek actief werd en in Moorslede een afdeling van Agalev oprichtte en me kandidaat stelde voor de gemeenteraadsverkiezingen. Agalev haalde meteen 7,7% van de stemmen in het ‘plattelandsdorp’ Moorslede!

Ondertussen had ik in Gent de studie Criminologische Wetenschappen afgerond en was ik aan de slag als personeelsverantwoordelijke van het Elisabethziekenhuis in Sijsele. Ik combineerde dat met de studies Stedenbouw en Ruimtelijke Ordening aan de KU Leuven en behaalde er een Master. Achteraf beschouwd heb ik aan die opleiding het meeste gehad. Mijn thesis ging over… duurzame mobiliteit in Gent.

In 1988 ben ik in Kortrijk mijn vrouw Joëlle tegengekomen. Twee jaar later kwamen we in Gent wonen en na een gesprek met Vera Dua werd ik lid van Agalev Gent. In 1995 ben ik partijsecretaris geworden en drie jaar later politiek secretaris van Gent. Samen met Dirk Holemans heb ik in 1997 de volksraadpleging rond de Belfortparking helpen afdwingen. Voor het eerst was er een referendum in de stad en de Gentenaars stemden de plannen voor een ondergrondse parking weg. 3 jaar later ben ik gemeenteraadslid geworden en kort daarna fractievoorzitter voor Groen.

In 2009 kondigde Vera Dua aan dat ze zou stoppen met politiek. Ik werd lijsttrekker bij de Vlaamse verkiezingen en raakte zo verkozen als Vlaams parlementslid. Vanuit het kleine Moorslede stond ik plots in Brussel! Het was intellectueel een uitdagende en boeiende periode voor mij. Ik vond het een voorrecht om te kunnen debatteren met toppolitici zoals Kris Peeters, Hilde Crevits of Freya Van den Bossche.

In de lente van 2011 hebben Elke Decruynaere en ikzelf, samen met Daniel Termont en Freya Van den Bossche, het kartel SP.A-Groen gevormd. Ik was er al langer van overtuigd dat dit voor Groen en SP.A de juiste keuze was. Pas als we de handen in elkaar sloegen, konden we ons vernieuwend, sociaal en ecologisch programma in Gent echt realiseren.

Groen haalde maar liefst 10 zetels en leverde 3 schepenen. De voorbije jaren hebben Elke, Tine en ikzelf alles gegeven om Gent op de rails te zetten als duurzame, kindvriendelijke, sociale en mobiele stad. Ik denk dat we tevreden en trots mogen terugblikken op wat we hebben gerealiseerd, maar we kijken vooral vooruit naar alle plannen die we nog graag willen realiseren!

Leer ons programma en onze kandidaten voor de gemeenteraadsverkiezingen kennen op www.groengent.be.

Groeten

Filip Watteeuw